«Μεγάλοι Έλληνες»: Βικέλας, Φωκιανός, Λούης, Τσικλητήρας...

Αναμφισβήτητα πρόκειται για μία από τις καλύτερες ιδέες που έχει να παρουσιάσει η ιδιωτική τηλεόραση. Μιλάμε για τη σειρά «Μεγάλοι Έλληνες» που δημιούργησε ο ΣΚΑΪ και που η επιλογή για τον «Μεγαλύτερο Έλληνα» είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Ποιόν να επιλέξεις;
Και δεν μιλάμε μόνο για αυτούς που έχει τώρα δικαίωμα να ψηφίσεις και είναι στην τελική 10άδα. Θα συμφωνήσετε με το http://greek-olympics.blogspot.com/ ότι αρκετοί από αυτούς που είναι στη 100άδα θα μπορούσαν να είναι το Νο1.
Στους πρώτους 100 ο αθλητικός χώρος έχει τρεις εκπροσώπους.
Αυτή είναι η επιλογή του κοινού και θα πρέπει να τη σεβαστούμε όμως δεν μπορούμε να μην αναδείξουμε το γεγονός ότι η υπερ-προβολή ορισμένων αθλημάτων και κάποιων διακρίσεων μας οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα.
Επίσης από την προσπάθεια αυτή του ΣΚΑΪ φάνηκε ότι η «αθλητική παιδεία» στη χώρα μας είναι ανύπαρκτη.

Ο Νίκος Γκάλης, ο Θοδωρής Ζαγοράκης και ο Πύρρος Δήμας μπορεί να είναι στην 100άδα όμως υπάρχουν στον αθλητισμό πολύ μεγαλύτερες μορφές. Ο Δημήτριος Βικέλας, ο Ιωάννης Φωκιανός, ο Σπύρος Λούης, ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας και ο Ιωάννης Κετσέας θα έπρεπε να είναι μέσα στους «Μεγάλους Έλληνες» και μετά ο Πύρρος Δήμας.
Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να υποβαθμίσουμε την προσφορά του Νίκου Γκάλη ή ακόμα και του Θοδωρή Ζαγοράκη που ήταν αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2004.
Αλλά πώς να το κάνουμε οι παραπάνω εκτός από την αθλητική προσφορά έχουν να επιδείξουν και μεγάλη κοινωνική.
Ο Δημήτριος Βικέλας εκτός από πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπή και την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρξε λογοτέχνης και κοινωνικός λειτουργός. Πέρσι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τον θάνατό του και είχαμε δημοσιεύσει ένα μικρό αφιέρωμα (http://greek-olympics.blogspot.com/2008/12/1835-1908.html).
Ο Ιωάννης Φωκιανός θεωρείται ο «πατέρας της γυμναστικής». Από αυτόν τον δάσκαλο άρχισαν όλα στη σύγχρονη αθλητική ιστορία και είναι αυτός που εξουσιοδότησε τον Βικέλα να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο συνέδριο της Σορβόννης.
Ο Σπύρος Λούης (2η φωτό), ο νερουλάς από το Μαρούσι τερματίζοντας πρώτος στο Μαραθώνιο το 1896, δεν πήρε απλά μία μεγάλη διάκριση, δημιούργησε έναν μεγάλο θρύλο έκανε διάσημη την Ελλάδα σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ ακόμα και ο Αδόλφος Χίτλερ θέλησε να τον γνωρίσει όταν πήγε το 1936 στο Βερολίνο και παρέλασε με την Ελληνική ομάδα.
Ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας (1η φωτό) δεν κέρδισε απλά τέσσερα μετάλλια – ένα χρυσό δύο αργυρά και ένα χάλκινο – σημειώνοντας ακόμα και παγκόσμιο ρεκόρ, θυσιάστηκε για την πατρίδα μας όταν έναν χρόνο μετά τον θρίαμβο του 1912 πολέμησε και πέθανε το 1913 αν και μπορούσε να μην έχει πάρει μέρος μένοντας ασφαλής στην Αθήνα.
Ο Ιωνάννης Κετσέας είναι ο άνθρωπος που μαζί με τον Καρλ Ντίεμ (Γερμανία) δημιούργησαν αυτό που σήμερα ονομάζεται «Ολυμπιακή Φλόγα» και «Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία» και που μεταφέρει το μήνυμα της ειρήνης και της συμφιλίωσης των λαών.
Βλέπετε ο αθλητισμός δεν είναι μόνο πόσα καλάθια θα βάλεις, ή αν θα βγάλεις ένα άθλημα από την αφάνεια κερδίζοντας έναν τίτλο. Είναι περισσότερα.
Οι μορφές που αναφέραμε είναι ορισμένες από τον αθλητισμό την προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Πύρρος Δήμας σίγουρα δημιούργησε έναν σύγχρονο θρύλο δικαίως είναι στην 100άδα, όμως υπάρχουν και άλλοι. Η Βούλα Πατουλίδου για παράδειγμα είναι η αθλήτρια που άνοιξε το δρόμο των επιτυχιών, ενώ ονόματα όπως του Απόστουλου Νικολαϊδη και το Κώστα Παπαναστασίου μπορούσαν και αυτά να έχουν μία θέση στη λίστα.