Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν η Αθήνα φιλοξενούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες γινόμασταν καθημερινά δέκτες από αρνητικά ρεπορτάζ, άλλες φορές επειδή υπήρχε αιτία και άλλες επειδή κάποια ξένα κέντρα είχαν τους δικούς τους λόγους. Η Οργανωτική Επιτροπή διαμαρτυρόταν πολλές φορές υπήρχε και γκρίνια, όμως σε καμία περίπτωση δεν πέρασε από τους μυαλό κανενός να επιβάλλει περιορισμούς στην ενημέρωση «Γκεμπελικού» τύπου.
Στην Κίνα βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι διαδηλώσεις επιτρέπονται, αλλά για να διαδηλώσει κάποιος χρειάζεται να κάνει τόσα… πολλά που στο τέλος ξεχνά την αιτία. Πρόβλημα αντιμετώπισαν τις πρώτες ημέρες και οι δημοσιογράφοι. Έμειναν χωρίς διαδίκτυο, βασικό εργαλείο στις μέρες μας αφού δισεκατομμύρια πληροφορίες διακινούνται κάθε μέρα.
Το ίδιο ισχύει και για τα τηλεοπτικά συνεργεία. Χρειάζονται άδειες για να πάνε σε απομακρυσμένα σημεία της πόλης τους Πεκίνου, ενώ για εκτός, ούτε λόγος να γίνεται. Επιτρέπεται, αλλά με προϋποθέσεις.
Φυσικά η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν θέλει να πάρει θέση σε πολλά από τα παραπάνω θέματα, κρατώντας πολιτική αποστάσεων από τις Κινεζικές αρχές που κατάφεραν να «βάλουν στην άκρη» τους «αθάνατους». Κουμάντο κάνουμε εμείς στην Κίνα είπαν στους ξένους σε θέματα ασφάλειας, εγκαταστάσεων, αλλά και λειτουργίας τους κράτους.
Παρά τις πιέσεις ελάχιστοι νόμοι άλλαξαν, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι… ασαφής όρος ή καλύτερα έχει ξεχωριστή ερμηνεία για τους κρατούντες και για τους πολίτες. Οι τελευταίοι δεν έχουν και πολλά… δικαιώματα.
Παράδειγμα όσοι διαμαρτυρήθηκαν επειδή έχασαν τα σπίτια τους για να οικοδομήσει το Κράτος εμπορικά κέντρα και χώρους για το «Νέο Πεκίνο» με συνοπτικές διαδικασίες.
Απόλυτα… επιτυχημένοι θα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Πεκίνο που θα περάσουν και αυτοί σε μερικές ημέρες στην… ιστορία.