Κανείς δεν έχασε αγοράζοντας… γη, ή μήπως όχι;

Θεωρείται από τις καλύτερες επενδύσεις. Οι παλιοί το είχαν… κανόνα. «Κανείς δεν έχασε αγοράζοντας γη» έλεγαν και τοποθετούσαν εκεί τις οικονομίες τους.
Και αφού ισχύει στην Ελλάδα γιατί να μην ισχύει και στη Βρετανία.
Βέβαια σε μία τέτοια συνθήκη, κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Στην περίπτωση της Βρετανίας χαμένο είναι το δημόσιο που καλείται να πληρώσει 159 εκατ. στερλίνες περισσότερες από αυτές που είχε στον προϋπολογισμό για αγορά έκτασης ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012.
Το ποσό αυτό δημιουργεί «τρύπα» στον προϋπολογισμό, ενώ από την άλλη πλευρά ευφορία σε περίπου 3.000 επιχειρηματίες που είχαν τους τίτλους ιδιοκτησία στα 600 εκτάρια που ζητούσε η Οργανωτική Επιτροπή στο Ολυμπιακό Πάρκο στο Στράτφορντ.
Πολύ μεγάλη οικονομική διαφορά για μία χώρα που απαίτησε και παραιτήθηκαν υπουργοί επειδή «πέρασαν» στο δημόσιο προσωπικές τους δαπάνες έστω και αν αυτές ήταν μόλις λίγες χιλιάδες λίρες και που «χτυπήθηκε» από την οικονομική κρίση.
Το «άνοιγμα» στον προϋπολογισμό σκέφτονται να το καλύψουν με δανεισμό, όμως θα πρέπει να πούμε ότι το συγκεκριμένο ποσό αναφέρεται σε βάθος χρόνου, μέχρι και το 2012 δηλαδή, και προέκυψε σε έναν από τους πολλούς ελέγχους τους προϋπολογισμού που κάνουν οι Βρετανοί ώστε να μην πέσουν έξω.
Αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο ουδέποτε έγινε στα επτά χρόνια που είχε για την προετοιμασία των Ολυμπιακών η Ελλάδα και την «Αθήνα 2004», ενώ το πόσο κόστισαν οι Ολυμπιακοί αρχίσαμε να το μαθαίνουμε μετά τη διοργάνωση.