Κι όμως πέρασαν 17 χρόνια από το χρυσό της Πατουλίδου

Το ημερολόγιο έδειχνε 6 Αυγούστου 1992.
Ένα κορίτσι από το… πουθενά με διακρίσεις μόνο στα βαλκάνια είχε καταφέρει να προκριθεί στα ημιτελικά των 100μ. με εμπόδια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Όλοι μιλούσαν για μεγάλη επιτυχία. Μία Ελληνίδα, η Βούλα Πατουλίδου ήταν μέσα στις 16 καλύτερες αθλήτριες του κόσμου.
Η ίδια όμως είχε διαφορετική πρόθεση.
Ήθελε να ανατρέψει τα προγνωστικά, να «κλείσει» πολλά στόματα και το κυριότερο να αποδείξει ότι οι Έλληνες αθλητές δεν υστερούν σε τίποτα έναντι των ξένων.
Και το απέδειξε.
Πέρασε στον τελικό και εκεί κατάφερε να πάρει το χρυσό μετάλλιο. Το πρώτο στο στίβο των γυναικών.
«Για την Ελλάδα ρε γαμώτο» φράση που την έκανε διάσημη, στην Ελλάδα, φράση που δείχνει το πείσμα της κοπέλας από τη Φλώρινα, φράση που δείχνει την μεγάλη της καρδιά.
Σα να ήταν χθες.
Έτσι πιστεύουν όσοι ήταν κοντά στην επιτυχία της Βούλας Πατουλίδου, αν και από τότε πέρασαν 17 χρόνια.
Εμείς την ημερομηνία σταθμό στον Ελληνικό στίβο, αλλά και τον αθλητισμό γενικότερα, αν και είχε προηγηθεί λίγες μέρες πιο πριν το χρυσό του Πύρρου Δήμα θα την θυμόμαστε πάντα.
Όπως και το «χρυσό» κορίτσι του ελληνικού αθλητισμού.
Να είσαι πάντα καλά Βούλα.
Όσο για αυτούς που έλεγαν και λένε ότι έπεσε η Γκέιλ Ντίβερς και για αυτό κέρδισε η Βούλα τους θυμίζουμε δύο πράγματα. Πρώτον τα εμπόδια είναι για να περνούν οι αθλητές από πάνω και όχι από… μέσα και δεύτερον, η Ντίβερς αν και προσπάθησε και σε άλλες Ολυμπιάδες τα εμπόδια δεν τα κέρδισε ποτέ.