Ο ήχος μιας καμπάνας έδωσε το σύνθημα για να ξεκινήσει η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μία τελετή που μόνο στο πρώτο μέρος είχε να δείξει την ιστορία της Βρετανίας.
Στοίχοι από Σαίξπηρ, την «Τρικυμία» εικόνες από την Αγγλική εξοχή, λίγο κρίκετ και ράγκμπι, και αγροτικές δουλειές έδωσαν τη σειρά τους στη βιομηχανική επανάσταση, στα δικαιώματα των ανθρώπων και τη χειραφέτηση των γυναικών. Κάπου εδώ έπρεπε να εμφανιστούν και οι Ολυμπιακοί Κύκλοι. Οι βιομηχανικοί εργάτες λοιπόν στο έδαφος σφυρηλάτησαν έναν που μετά υψώθηκε το κέντρο του Ολυμπιακού Σταδίου για να συναντήσει άλλου τέσσερις, να ενωθούν στον αέρα και να μας θυμίσουν τι γίνεται στο Λονδίνο.
Γιατί μέχρι τότε όλα έδειχναν ότι κάποια θεατρική παράσταση εξελισσόταν στον νεόκτιστο Ολυμπιακό Στάδιο, μία παράσταση με κόστος 27 εκατ. Λίρες και 2.500 εθελοντές να συμμετέχουν.
Και επειδή η Βρετανία διαθέτει και τον κορυφαίο πράκτορα, τον 007, ο Ντάνιελ Κρέιγκ, πιο γνωστός ως Τζέιμς Μποντ επιστρατεύθηκε για βοηθήσει την βασίλισσα Ελισάβετ να κάνει την είσοδό της. Όχι από τον ουρανό με το ελικόπτερο όπως έδειχνε το βίντεο στις γιγαντοοθόνες, αλλά από τις σκάλες, τίποτε το… x-treme.
Αυτά στο πρώτοι μέρος. Στο δεύτερο είδαμε το σύστημα υγείας, τον Χάρι Πότερ, τον Πίτερ Παν, εικόνες από τα σκυλιά της Δαλματίας, την Μέρι Πόπινς και το πόσο καλό είναι το σύστημα υγείας της χώρας.
Ο Μίστερ Μπιν
Στο αρμόνιο, ο Ρόαν Άτκινσον και στον ήχο οι δρόμοι της φωτιάς του Βαγγέλη Παπαθανασίου με το δικό του κωμικό στιλ και αυτή τη φορά, να εμφανίζεται με ειδικά εφέ… Χουλιγουντιανού στιλ ακόμα και στην ταινία, στη σκηνή που τρέχουν στη θάλασσα με τον Ρόαν Άτκινσον να… κερδίζει. Κάπως έτσι τα είχε στο μυαλό του ο Ντάνι Μπόιλ, σκηνοθέτης της τελετής.
Και μετά είδαμε… τηλεόραση. Θυμηθήκαμε πως είναι έξοδος για Σαββατόβραδο, για χορό δηλαδή, πολύ κιτς… Και κλείσαμε με τον εφευρέτη του διαδικτύου Σερ Τιμ Μπέρνερ Λι.
Βρετανική μουσική, Έρικ Κλάπτον, Μπιτλς, Φρέντι Μέρκουρι-Κουίν, και χορός το τρίτο μέρος από την εποχή του’60, του ’70, του ’80 μέχρι τον δικό μας αιώνα.
Τρικυμία; Δικαιολογημένος ο τίτλος. Συναισθηματικό μέρος μόνο το πρώτο μετά τίποτε το εντυπωσιακό. Στο Λονδίνο είδαμε σκηνές από… δεκαετίας όταν στην Ελλάδα πριν από 8 χρόνια και στο Πεκίνο πριν από 4 είδαμε σκηνές ανά… αιώνες.
Φυσικά δεν έχουμε και την ίδια ιστορία…