Mία εμφάνιση όσο το δυνατόν καλύτερη γίνεται είναι ο στόχος της Ελληνικής Ομάδας για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες που αρχίζουν σε λίγες ημέρες στο Βανκούβερ.
Η ελληνική αποστολή αποτελείται από επτά αθλητές με τέσσερις από αυτούς να έχουν τουλάχιστον ακόμα μία συμμετοχή. Πρόκειται για τους Βασίλη Δημητριάδη (γιγαντιαία τεχνική κατάβαση), Λευτέρη Φάφαλη (δρόμος αντοχής), Θανάση Τσακίρη (δίαθλο), Μαρία Ντάνου (δρόμος αντοχής), Γιώτα Τσακίρη (δίαθλο), Σοφία Ράλλη (σλάλομ, γιγαντιαία τεχνική κατάβαση), Στέφανος-Αλέξιος Τσιμικάλης (αλπικό σκι).
Κατά την παρουσίαση σήμερα της Ελληνικής Ολυμπιακής Ομάδας, ο πρόεδρος της ΕΟΕ τόνισε: «Από το 1936, με τη συμμετοχή του Δημήτρη Νεγρεπόντη στο αλπικό σκι στους αγώνες στις γερμανικές πόλεις Γκάρμις και Παρτενκίρχεν και μέχρι σήμερα, η Ελλάδα στέλνει ανελλιπώς ομάδες στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, με εξαίρεση το 1960. Αυτή η αδιάλειπτη παρουσία αποδεικνύει την αγάπη και την προσήλωση των Ελλήνων στα ιδανικά και τις αξίες του Ολυμπισμού».
Αναγνώρισε βέβαια ότι λόγω της γεωγραφικής θέσης, αλλά και τους θερινού προσανατολισμού είναι πολύ δύσκολο να περιμένουμε ένα μετάλλιο.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Αρχηγός αποστολής Βασίλης Κατσώρας: «Δεν πάμε για να κατακτήσουμε μετάλλια, αυτό το αφήσαμε στους επαγγελματίες. Πάμε να κάνουμε αξιοπρεπή εμφάνιση και να σηκώσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται την ελληνική σημαία. Κάθε θέση μέσα στην 30άδα σε αγωνίσματα που συμμετέχουν 100-120 αθλητές, θα ισοδυναμεί με μετάλλιο. Αλλά το μετάλλιο που ήδη έχουμε κατακτήσει είναι αυτό του καθαρού αθλητισμού, χωρίς ουσίες και χωρίς ντόπινγκ».
Η αποστολή στο Βανκούβερ είναι μία από τις μεγαλύτερες για τη χώρα μας. Μόνο τρεις ακόμα φορές είχαμε στείλει σε χειμερινούς Ολυμπιακούς περισσότερους αθλητές.
Ας δούμε τον πίνακα με την Ελληνική παρουσία:
1924: Σαμονί (Γαλλία) -
1928: Σεντ Μόριτζ (Ελβετία) -
1932: Λέικ Πλάσιντ (ΗΠΑ) -
1936: Παρτενκίρχεν (Γερμανία) 1
1948: Σεντ Μόριτζ (Ελβετία) 1
1952: Όσλο (Νορβηγία) 3
1956: Κορτίνα ντ’Αμπέτσο (Ιταλία) 3
1960: Σκουόου Βάλεϋ (ΗΠΑ) -
1964: Ίνσμπρουκ (Αυστρία) 3
1968: Γκρενόμπλ (Γαλλία) 3
1972: Σαπόρο (Ιαπωνία) 3
1976: Ίνσμπρουκ (Αυστρία) 4
1980: Λέικ Πλάσιντ (ΗΠΑ) 3
1984: Σεράγεβο (Γιουγ/σλαβία) 6
1988: Κάλγκαρι (Καναδάς) 7
1992: Αλμπερβίλ (Γαλλία) 8
1994: Λιλεχάμερ (Νορβηγία) 9
1998: Ναγκάνο (Ιαπωνία) 8
2002: Σολτ Λέικ Σίτι (ΗΠΑ) 10
2006: Τορίνο (Ιταλία) 5
2010: Βανκούβερ (Καναδάς) 7